België is vermaard om zijn pralines. Maar waar komt de cacao vandaan die onze smaakpapillen in vervoering brengt? Meer dan de helft van onze ‘cacao-voetafdruk’ bevindt zich eigenlijk in een gebied in Ivoorkust ter grootte van het Belgische bosareaal. De uitbreiding van de plantages gaat er ten koste van de bossen, inclusief beschermde gebieden. Gezien de grote vraag naar cacao in België, is het zeer waarschijnlijk dat onze pralines bijdragen aan de ontbossing in Ivoorkust, waar sinds 1990 bijna 60% van de bossen is verdwenen.
De Belgische overheid en de chocoladesector hebben onlangs toegezegd om een eerlijke prijs aan de producenten te betalen en de ontbossing in de sector te beëindigen.
Elke Europese burger verbruikt gemiddeld 61 kg soja per jaar. Hoewel het niet wordt vermeld als ingrediënt in onze zuivelproducten, eieren en vleeswaren, wordt soja voornamelijk geïmporteerd als veevoeder, vooral in varkens- en pluimveebedrijven. Onze resultaten tonen aan dat een gebied dat overeenkomt met de grootte van Wallonië (1,7 miljoen hectare) wordt geëxploiteerd in waardevolle savannes in Latijns-Amerika om aan onze vraag naar soja te voldoen.
Volgens onze analyse gebruikt België 1,4 miljoen hectare – een oppervlakte vergelijkbaar met de grootte van Vlaanderen – voor de teelt van palmolie en sojabonen in landen met een hoog risico op ontbossing om biodiesel te produceren. Een deel van deze biodiesel wordt in België getankt – dit zonder medeweten van de consument – en een groot deel wordt geëxporteerd. Biobrandstoffen op basis van voedselgewassen zoals soja of palmolie oefenen extra druk uit op bossen en natuurlijke ecosystemen: ze palmen gebieden bestemd voor de productie van voedsel in waardoor extra landbouwgrond nodig is. Op die manier dragen ze tot driemaal meer bij aan het broeikaseffect dan fossiele brandstoffen.