Sneeuwluipaard

Bijgenaamd ‘de geest van de bergen’, omdat hij zich zelden toont, is de sneeuwluipaard de meest iconische diersoort voor de bergen in Centraal-Azië. Vandaag dreigt deze prachtige katachtige volledig te verdwijnen.

Voor de mens is het moeilijk om sneeuwluipaarden te zien te krijgen, en dat geldt ook voor zijn prooien. Zijn dikke vacht met donkere vlekken verandert van kleur in functie van het seizoen. Daardoor kan hij zich goed verbergen en zijn prooien in alle discretie besluipen. We vinden de sneeuwluipaard terug in 12 landen, van Siberië tot het Tibetaans Hoogland. Hij leeft op grote hoogten, meestal tussen 3000 en 4500 m, maar hij werd ook al gespot op meer dan 5500 m hoogte in het Himalayagebergte.

Wat zijn de belangrijkste bedreigingen?

Vroeger domineerden ze de besneeuwde toppen van Centraal-Azië, maar nu verdwijnen de mysterieuze roofdieren meer en meer uit sommige gebieden. Op 16 jaar tijd is het aantal sneeuwluipaarden met 20% gedaald. We schatten dat er vandaag tussen 4000 en 6500 sneeuwluipaarden in het wild leven.

Landbouw en de constructie van wegen en mijnen zijn de belangrijkste oorzaken voor het verlies van zijn habitat. Dat zorgt er ook voor dat er meer conflicten zijn tussen mensen en dieren. Het is bijvoorbeeld niet uitzonderlijk dat de herders dodelijke vallen plaatsen om hun kuddes te beschermen. Daarnaast wordt de sneeuwluipaard ook bedreigd door de stroperij: hij wordt gedood voor zijn mooie vacht, zijn botten en andere delen van zijn lichaam. Die worden aan een hoge prijs verkocht op de zwarte markt in Azië.

Wat doet WWF?

Volgens WWF moeten er dringende stappen worden ondernomen om de sneeuwluipaarden te redden. In de Himalaya en Mongolië werkt ons team al enkele jaren samen met de regering en de lokale bevolkingen om de leefomgeving van de katachtigen te beschermen en de conflicten met de veehouders te beperken. Wij helpen bijvoorbeeld de herders met het plaatsen van omheiningen om zo hun kuddes geiten te beschermen. We voorzien ook de sneeuwluipaarden van gps-halsbanden om ze te bewaken en om bij te leren over hun manier van leven. Dit is een efficiënte methode die veilig is voor het dier, en die toelaat om nauwkeurige informatie te verkrijgen die nodig is om deze uitzonderlijke katachtige beter te beschermen.