Deze COP, die plaatsvond in Duitsland, maar werd voorgezeten door Fiji, werd beschouwd als een 'technische' COP waar de implementatierichtlijnen voor de Overeenkomst van Parijs verder moesten worden uitgewerkt, ma.w. hoe moet het akkoord in de praktijk uitgevoerd worden. Er waren geen grote beslissingen gepland, zoals bij COP21 en waarschijnlijk bij COP24. Maar wie zegt dat het daarom een minder belangrijke top was, die vergist zich.
Volgend jaar, wanneer de COP voorgezeten wordt door Polen, moeten de implementatieregels voor het Akkoord van Parijs afgewerkt worden en goedgekeurd. Maar er is nog een reden waarom de klimaatconferentie van volgend jaar belangrijk is. De Overeenkomst van Parijs heeft ervoor gezorgd dat de ambitie van de landen om de vijf jaar worden herzien. Dit principe is geïntroduceerd vanwege het wetenschappelijk onderzoek en de vaststelling dat inspanningen opgevoerd moeten worden om gelijke tred te houden met de klimaatverandering.
Omdat we echter al weten dat de bestaande nationale klimaatplannen niet volstaan, eisen ngo’s, en met name WWF, dat dit volgend jaar reeds gebeurt in Polen, met name tijdens de zogenaamde ‘faciliterende dialoog’. Voor ngo's en kwetsbare landen was het belangrijk dat deze dialoog transparanter werd gemaakt, en er gekeken wordt welke impact die plannen zouden hebben. Voor de ngo’s en de landen die kwetsbaar zijn voor klimaatverandering is het belangrijk dat deze dialoog ervoor zorgt dat onvolledige reductiedoelen worden aangescherpt om slagkracht te hebben tegen klimaatverandering. De wetenschap blijft ons immers vertellen dat we meer moeten doen en sneller.
COP-president Fiji stelde voor nu een onderzoeksproces op te starten in de aanloop naar de dialoog volgend jaar en die de naam ‘Talanoa Dialogue’ te geven. Talanoa is een culturele praktijk van Fiji om samen tot oplossingen te komen. Het is precies deze dialoog die deze conferentie belangrijker maakte dan de meeste mensen denken.
Het succes van volgend jaar wordt bepaald door wat wordt geschetst in de COP-conclusies van dit jaar. Als iets niet aan het eind van een COP staat, staat het misschien niet op de agenda van volgend jaar. COP24 moet een conferentie worden waar alle partijen van de VN-conventie voor klimaatverandering toegeven dat hun klimaatplannen te zwak zijn, en dat we op deze manier afstevenen op een opwarming van meer dan 3,5°C. Of anders gezegd, we zouden dan starten in 2020 met de implementatie van het Parijsakkoord met objectieven die al achterhaald zijn voor ze ingaan.
Hebben we uit deze conferentie gehaald wat we wilden? Samenvattend, is WWF blij met de resultaten van deze COP?
De discussies over een regeling voor financiën, aanpassing aan de klimaatverandering, verlies en schade voor kwetsbare landen en flexibiliteitsmechanismen voor emissiereducties, die allen in de implementatierichtlijnen moeten terechtkomen, werden ook opgevolgd door WWF-experts om de discussies te beïnvloeden. Deze onderhandelingen verliepen vrij traag en waren technisch, maar WWF formuleerde wanneer mogelijk constructieve compromissen om dichter tot de eindconclusie te komen. Het hebben van sterke regels kan de overeenkomst van Parijs alleen maar helpen om een grote verandering op het terrein door te voeren.
Voor WWF was het ook een speciaal jaar. Omdat het officiële onderhandelingsproces langzaam gaat en we ook oplossingen willen bieden om klimaatverandering en de achteruitgang van de biodiversiteit tegen te gaan, besloot WWF een eigen paviljoen op te zetten om mensen bij elkaar te brengen en goede praktijken vanuit het veld te tonen. Ondanks de logistieke uitdagingen die dit met zich meebracht, was het WWF-paviljoen een groot succes. Veel evenementen, veel sprekers, goed bezochte workshops en lezingen en goede reacties van bezoekers. Voor herhaling vatbaar dus.